माफ करा आई! आम्हाला ते चुकीचे वाटले

मेहुल !! प्रिया !! बाहेर येत आहे .. दोघांनाही भीती वाटते की आई नंतर त्या दोघांनाही एकत्र बोलवत आहे.

"काय झाले आई? काही महत्वाचे आहे का?" मेहुलने अस्वस्थपणे विचारले.

होय, माझे तिकीट त्वरित मिळवणे महत्वाचे आहे, मला आता गावात जावे लागेल.

पण इतक्या घाईत निघून जाणा mother्या आईचे काय झाले?

माझा मुलगा चुलतभावा होता काही वर्षापूर्वी त्यांचे निधन झाले, त्याची एकुलती एक मुलगी वृंदाने माझ्याशी आईसारखे वागले ..

"हो, आई वृंदा दी! म्हणजे म्हणजे .. त्यांचे काय झाले?"

मुलगा तुम्हाला माहिती आहे, तिचे लग्न आंतरजातीय झाले होते आणि मुलाच्या कुटुंबातील लोकही संतापले होते, काल रात्री वृंदा आणि तिचा नवरा अपघात झाला.

घाईघाईने मेहुलला आईचे तिकीट मिळाले, त्याला स्वतः जायचे होते पण आईने सांगितले की प्रियाची प्रकृती ठीक दिसत नाही, तुम्ही थांबा. दोन दिवसांनंतर आईने प्रियाला फोनवर सांगितले की मी घरी तुझ्याबरोबर एखाद्या महत्त्वाच्या गोष्टीविषयी बोलण्यासाठी येत आहे. प्रिया मेहुलला सांगतो आणि ती काळजीत बसल्यावर काय होईल? त्यांना कोठेही ठाऊक नव्हते? नाही नाही, कोण गावात माहित आहे .. कदाचित लोकांचे तावडे ऐकू येतील .. इतक्या वर्षांत अद्याप मुलाची नोंद झाली नाही. आई तंद्रीत होती आणि आई आली, दरवाजा उघडला आणि दोन लहान मुली आईच्या हाताची बोटं धरून पाहिली.

ही आई कोण आहे?

पुत्र! मला माहित आहे की आपण मुलाला जन्म देऊ शकत नाही परंतु आई कोण होऊ शकत नाही? मातृत्व ही केवळ स्त्रीच्या स्वभावाची आणि पुनरुत्पादनाची प्रक्रिया आहे. मी अनाथाश्रमातून दत्तक घेण्याचा विचार करीत होतो, परंतु काल वृंदाच्या निधनानंतर कुटुंबीयांनी या मुलींना दत्तक घेण्यास नकार दिला, मी त्यांना आमच्या अंगणात आणले.

मेहुलने धावत जाऊन आधी मुलांना आणि नंतर आईला मिठी मारली. प्रिया तिच्या डोळ्यातून अश्रू थांबण्याचे नाव घेत नव्हती. मला माफ करा आई! आम्ही तुमचा गैरसमज केला आहे .. घाबरा आणि तू मला इतका चांगल्या प्रकारे समजलास. तुझ्यामुळेच मला माता आनंद झाला आहे. आम्ही तुझ्यापासून गोष्टी लपवल्या, आम्हाला माफ कर.

ठीक आहे, आता आपण एक आई झाली आहे, तर नंतर जबाबदारी देखील विचारात घ्या, मुलांना खायला द्या, त्यांना भूक लागली पाहिजे. असं म्हणत आई हसली.

  अशाप्रकारे, दुसर्‍या महिलेच्या मातृत्वाचे स्वप्न आणि प्रवास केवळ एका महिलेच्या मदतीने पूर्ण होऊ शकला. मित्रांनो, संकटांना कवटाळण्याऐवजी, जर तो स्वीकारून तोडगा निघाला तर आयुष्य सोपे आहे