मनातल्या गावात शब्दांच शेत!

मनातल्या गावात एक अव्यक्त भावनांच शेत होतं

शेतकरी जमिनीवर बसला होता

स्वताःच्या विचारातच गुंतला होता

बाहेर फार वारं सुटल होतं

विचारान्च्या लाटात मनाचं रुदन फुटलं होतं

जवळपास कोणीही नव्हतं

मनाचं सर्व मनातच भरलं होतं

मध्यांतरि वर ढगांतून एक पावसाची थेंब

कोरड्या मनावर पडली होती

शेतकरीच्या मनात भावनांच्या लाटांची रेल धावली होती

त्या भावनांना शब्दांचे अंकुरण फुटले होते

नव विचारांनी शेतकरी च्या मनाचे शेत भिजले होते

शेतकरी ने शब्दांचे अंकुरण आख्या शेतात पसरून दिले होते

अता त्या अंकुरणांचे लहान-लहान रोपं आले होते

त्याच्या मनातील माउली त्या रोपांना पहात होती

थोड्या थोड्या वेळात त्या रोपांना खाद-पाणी देत होती

ते खाद-पाणी होतं विश्वासाच, अभिव्यक्तिच,

स्वातंत्र्याच आणि सततपणेच

अता शेतकरी ने शब्दांची शेती केली होती

सुंदर-सुंदर लेखनाची रेल-पेल केली होती

शब्दांच्या शेताची पीक सर्वदूर लहलहत होती

अता मनातल्या गावाची जमिनीवर शब्दांच शेत आल होतं

शेतकरीच शेत मनातल्या गावातून निसटल होतं

आणि सर्व्या जगात पसरलं होतं

मनातल्या गावात शब्दांच शेत लहलहत होतं